treinbus VT 95 pre-serie DB 906 Husum

We gebruiken een Zimo-decoder voor de geluidsversie voor digitalisering af fabriek. De geluidsversie wordt geleverd met geluid dat exclusief voor ons is gemaakt en extra geluiden. U selecteert de fabrieksuitrusting met geluid door op de vinkjes voor "digitaal" en "met geluid" boven het winkelwagenveld voor het artikel te klikken.

Opmerking: een AC driedraads versie van dit model staat gepland voor release op een later tijdstip. Deze datum is nog niet vastgesteld.

Het idee om lichte bussen op rails te gebruiken en zo tegen lage kosten verkeer op secundaire routes te laten rijden, fascineerde en overtuigde vanaf het begin. De eerste pogingen van deze soort gaan terug tot de staatsspoorwegen en het DRG-tijdperk, maar pas in 1949 werd de lichtgewicht constructie consequent opgepakt. Waggonfabrik Uerdingen, bekend om hun lichtgewicht bovenbouw, en Büssing, als specialist in vloermotoren, ontwikkelden snel een innovatief concept voor de jonge Deutsche Bahn (DB) - de railbus.

Het doel was om secundaire routes te bedienen met goedkope voertuigen en zo de exploitatiekosten van normale bussen te verlagen. In augustus 1949 bestelde de DB tien motorwagens (VT) en vijf bijpassende zijspannen (VB). Deze railbussen hadden een zeer korte wielbasis van 4,5 m om complexe chassisontwerpen te vermijden. Hij werd aangedreven door een Büssing U9 vloermotor met een continu vermogen van 110 pk. Deze 6 cilinder voorkamer diesel werd gebruikt in het type 5000 T omnibus, zodat de motorwagen en de bus qua grootte en gewicht vergelijkbaar waren. De railbussen waren met 3 meter ook een halve meter breder dan conventionele bussen en hadden met opleggers een totale massa van zo'n 29 ton. De eerste voertuigen van de nieuwe serie VT 95 werden op 22 maart 1950 voor keuring aan de DB overgedragen en op 2 mei 1950 officieel in gebruik genomen. De productie omvatte tien identieke motorwagens VT 95 901 tot 910 en zes zijspanwagens VB 140 701 tot 706. Twee andere motorwagens weken af ??van het standaardontwerp - de VT 95 911 had vier deuren zoals alle zijspannen, terwijl de VT 95 912 een langere wielbasis van 6,0 m, die later ook werd gebruikt in de serieversie VT 95.9.
De spoorbussen VT 95 waren aanvankelijk uitgerust met een eenvoudige vrachtwagenkoppeling, die werd gebruikt om de motorwagen en het zijspan met elkaar te verbinden. Ze werden later echter omgebouwd tot Scharfenberg-koppelingen om compatibiliteit met de auto's uit de hoofdserie te garanderen.

In de beginjaren werden de nieuwe treinstellen vooral ingezet in Zuid-Beieren (Kempten, Nördlingen, Schongau) en in het hoge noorden (Husum, Neumünster, Lübeck). Met de toenemende beschikbaarheid van productievoertuigen werden in 1956 alle preproductievoertuigen in het noorden samengebracht.

De levensduur van de VT 95-serie was echter relatief kort. De VT 95 901 en 902 werden al in 1962 buiten dienst gesteld, gevolgd door de andere voertuigen in 1964/65. Een uitzondering was de VT 95 906, die in 1964 werd omgebouwd tot een Indusi-testvoertuig en nu de enige overlevende is van het pre-serie wagenpark, wachtend op een mogelijke renovatie in Gerolstein.
Het succesverhaal van de lightrailbussen bleef niet beperkt tot Deutsche Bahn. Ook de CFL in Luxemburg en de Duitse particuliere spoorwegen erkenden de voordelen van deze innovatieve voertuigen en gebruikten extra treinstellen en zijspannen.
De railbussen VT 95 hebben zo een blijvend stempel gedrukt op de geschiedenis van het spoorvervoer en worden nog steeds beschouwd als baanbrekend voorbeeld van economisch rijden op zijlijnen. Hun combinatie van lichtgewicht constructie, efficiëntie en flexibiliteit stelde nieuwe normen en had een blijvende invloed op de ontwikkeling van het spoorvervoer.